என்ன தவம் செய்தேன்? பகுதி 2

என் நெஞ்சு பட படவென அடித்துக் கொள்ள, கால்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று பின்னிக் கொள்ள ஒருபடியாக அவர் சொன்ன இடத்தை வந்தடைகிறேன். அதே சிரிப்புடன் வரவேற்கிறார். மெதுவாக 'உமக்கு இவ்வளவு அவசர மென்றால் கல்யாணத்தை இந்த மாசமே வைத்து விடுவோமா? ' என்று கேட்டு நையாண்டி பண்ணுகிறார். தடுமாறி ''அப்படி இல்லை'' என்று அவசரமாகச் சொல்லுகிறேன். அவர் நகைச் சுவையை ரசிக்கும் நிலையில் நான் இல்லை. என் உடம்பில் ஓடும் இரத்த மெல்லாம் வேகத்தோடு என் தலைக்குள் பாய்ந்துவிட்ட உணர்வில் முகம் சிவந்து போனேன்.

நான் சில  வருடங்கள் முன்பாக வசந்தனை பல்கலைக் கழகத்தில் காதலித்ததையும் , அவனுடன் பழகிய பின்னர்  மனதளவில்  எம்மிருவருக்கும் எந்தப் பொருத்தமும் கிடையாது என்பதை அறிந்து , அந்த உறவை முறித்து ,அவனது  நினைவை அப்படியே ஒரு கெட்ட கனவென நான் மறக்க முயற்சிப்பதையும் , எப்படி இவரிடம் சொல்வது? எப்படி ஆரம்பிப்பது? ஆனால்  எப்படியும் சொல்லித்தானே ஆக வேண்டும்! மனப் போராட்டத்துடன் , தட்டுத் தடுமாறி ' என் இறந்த காலம் உங்களுக்குத் தெரிய வேண்டும் ' என்கிறேன். என்னை உற்றுப் பார்த்தவர்  ' உம்மை இப்படிக் கவலையாய்ப் பார்க்க எனக்குப் பிடிக்கவில்லை' என்கிறார். சிறிது இடை வெளிக்குப் பிறகு ' உமது இறந்த காலம் உமக்கு மட்டும் தான் சொந்தம். அதில் நான் பங்கு கேட்கவும் முடியாது. எனக்குப் பிடிக்கவில்லை என்று மாற்றியமைக்கவும் முடியாது. ஆனால் உமது வருங்காலம் உமக்கும் எனக்கும் மட்டும் சொந்தமாக இருக்க வேண்டும் என்றுதான் நான் விரும்புகிறேன்'. என்கிறார். எத்தனை பெரிய உண்மையை, சுருக்கமாக அவரின் இயல்பான புன்னகையுடன் சொல்கிறார். இப்படியும் மனிதர்கள் இருக்கிறார்களா? என்னால் நடப்பவை கனவா நனவா என்று ஜீரணிக்க முடியவில்லை. கண்கள் கலங்க அவரைப் பார்க்கிறேன். 'எனக்கு எல்லாம் தெரியும். நீர் எதையும் எப்பவும் எனக்குச் சொல்ல வேண்டாம். உம்மைப் பார்த்ததும், நீர் தான் என் மனைவி என்று நான் முடிவு செய்து விட்டேன்' என்கிறார். நொடிப் பொழுதில் என் கனத்த மனம் பஞ்சாய்ப் போனதுபோல உணர்ந்தேன். கண்களைத் துடைத்த வண்ணம் அவரை நேருக்கு நேர் பார்க்கிறேன். என் கண்களில் தெரிந்த மலர்ச்சியைக் கண்டு அவரும் புன்னகைக்கிறார். 'நல்ல செய்தியை அம்மாவிடம் சொல்லி விடவா' என்று கேட்கிறார். 'இல்லை, நாங்கள் சந்தித்தது ஒருவருக்கும் தெரிய வேண்டாம். அப்பா செய்தி சொல்லுவார்' என்று உரிமையுடன் சொல்கிறேன். நாங்கள் பேசியது சில நிமிடங்கள் என்றாலும் அவை என் மனதில் பதிந்து விட்ட பொன்னான நிமிடங்கள் .

மூன்றாம் முறை, என் பிறந்த நாளன்று ஒரு பரிசோடு எங்கள் வீட்டுக்கு வருகிறார்.அழகான ஒரு புடவையைத் தந்து விட்டு ' தங்கை தான் தேர்ந்தெடுத்தாள். உமக்குப் பிடிக்காவிட்டால் அவள் தொலைந்தாள்'  என்று சொல்லிச் சிரிக்கிறார். அப்போது எங்கள் திருமண நாள் நிச்சயமாகியிருந்தது. அன்று என்னைக் கோவிலுக்கு அழைத்துச் சென்றார். அவ்வளவுதான். பிறகு வருவார் என்று எதிர் பார்த்தேன். வரவேயில்லை , திருமண நாள்வரை தினமும் தொலை பேசியில் ' காலை வணக்கம்' சொன்னார். மொத்தமா இவருடன் எனக்கு மூன்று மணி நேரப் பழக்கம் மட்டும் தான். என்னால் நம்ப முடியவில்லை. இந்தத் தாலியின் வித்தையிது என்று சொல்லி விடவும் முடியவில்லை. ஏதோ ஒரு …….....எனக்கு என்னவென்று சொல்லத் தெரியவில்லை.

இப்படியே நடந்தவைகளை என் மனம் அசைபோட அவர் மார்பில் சாய்ந்திருந்தது மட்டும் நினைவிருக்கிறது. அப்படியே அயர்ந்து தூங்கி விட்டேன் என்று நினைக்கிறேன். இவர் நன்றாகத் தூங்கவில்லையோ? அல்லது அதிகாலையில் விழித்து விட்டாரோ? என்னவோ. என் கன்னத்தில் விழுந்திருந்த தலை முடியை விரல்களினால் சுருட்டிக் கொண்டிருக்கிறார் என்ற உணர்வு . எனக்குத் தூக்கம் கலையவில்லை. என்னை அறியாமலேயே 'சும்மா இரும் வசந்த்....' என்றவள் , என் குரலே என் காதில் நாராசமாக ஒலிக்கத் திடுக்கிட்டு விழித்துக் கொண்டேன். உடம்பில் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல் விறைத்து,  நான் கண்டது கனவா நினைவா என்று தெரியாமல் அலமந்து போனேன். ஏன் அந்தப்  பாவியின் பெயர் ஏன் நாவில்? அதுவும் திருமணமாகி முதல் நாளில்........கண்களைத் திறக்கவே எனக்குப் பயமாகி விட்டது.
'ராஜி' என்று இவர் கூப்பிட வேறு வழியில்லாமல் கண்களை மெதுவாகத் திறக்கிறேன். என் முகத்திற்கு அருகில் குனிந்த அவர் முகத்தில் அதே புன்னகை. எனக்கு ' அப்பாடா' என்று இருந்தது. பாழாப் போன கனவு என்னை இப்படிப் படுத்தி விட்டது என்று ஆசுவாசப்பட்டேன். போன உயிர் திரும்பி வந்த மகிழ்ச்சி எனக்கு .'' ராஜி, எனக்கு அருண் என்ற பெயர் நல்லாப் பிடித்திருக்கிறது. அம்மா ஆசையாய் வைத்தது '' என்று இவர் என் காதில் கிசு கிசுக்கிறார். . அப்படியே தூக்கி வாரிப் போட்டது.. அவர் முகத்தைப் பார்க்கும் சக்தியில்லாமல் கைகளால் என் முகத்தை மூடி விம்மத் தொடங்கி விட்டேன். ' அசடு , அசடு ,அழாதே. இங்கே என்னைப் பார்' என்று என்னை ஆசுவாசப் படுத்துகிறார். 'நீயென்ன வேண்டுமென்றா செய்தாய்? உன் வாய் தவறி அவன் பெயர்  வந்ததிற்கு நீ என்ன செய்ய முடியும்.? எல்லாம் என் தப்பு . எனக்குக் கேட்டதாகவே காட்டியிருக்கக் கூடாது' என்று என்னென்னமோ சொல்கிறார். என்னைத் தேற்றி சகல நிலைமைக்கு நான் திரும்ப சில மணி நேரம் எடுத்தது.
ஒன்று மட்டும் எனக்கு நன்றாகப் புரிந்தது. இப்படி மனிதர்கள் உலகில்  மிக அருமையாகத்தான் இருப்பார்கள். அந்த அருமையான பிறவியை , என்  கணவனாக அடைய, நான் முற்பிறப்பில் ஏதோ ஒரு பெரிய தவம் செய்திருக்கிறேன்.




.